بررسی تاثیر خاطره گویی گروهی بر کیفیت زندگی سالمندان شهر شیراز

مقدمه و اهداف افزایش طول عمر، کیفیت زندگی و توانایی فرد برای زندگی مستقل را تحت تاثیر قرار می­دهد و او را نیازمند مراقبت و حمایت دیگران قرار می­ دهد؛ بنابراین انجام مداخلاتی که بتواند موجب افزایش کیفیت زندگی در سالمندان شود، ضرورت می­ ابد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر خاطره­گویی گروهی بر کیفیت زندگی سالمندان کانون جهاندیدگان شهر شیراز انجام شد. مواد و روش ­ها مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است که بر روی 40 نفر از سالمندان کانون جهاندیدگان شهر شیراز صورت گرفت. به همین منظور 40 نفر از فهرست سالمندان این کانون به روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمودنی قرار داده شدند و در 2 مرحله قبل و بعد از مداخله با استفاده از پرسش­نامۀ کیفیت زندگی SF-36 مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای گروه آزمودنی جلسات خاطره­ گویی گروهی (در دو گروه 10 نفره) تشکیل شد. جلسات در مدت 6 هفته، هفته ای 2 جلسه (در مجموع 12 جلسه) برگزار شد که هر جلسه به مدت 90 دقیقه طول کشید. داده­ های حاصل از پرسش­نامه ­ها با استفاده از نرم ­افزار SPSS و آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. یافته ­ها نتایج حاصل از آزمون تحلیل کواریانس نشان داد خاطره­گویی گروهی در گروه آزمودنی باعث افزایش نمره در برخی از زیرمجموعه­های کیفیت زندگی (ابعاد عاطفی، سلامت عمومی، عملکرد اجتماعی و بهبود محدودیت­های ایفای نقش به دلایل روانی) شده، در حالی که در دیگر زیرمجموعه­های کیفیت زندگی (عملکرد جسمانی، درد بدنی، محدودیت ­های ایفای نقش به دلایل جسمانی و خستگی) تفاوت معناداری را ایجاد نکرده است. نتیجه ­گیری نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که بین گروه آزمودنی و کنترل تفاوت معناداری از نظر کیفیت زندگی وجود دارد؛ به عبارتی دیگر خاطره­ گویی گروهی باعث ارتقاء ابعاد روانی کیفیت زندگی شرکت­ کنندگان شده است.